Brief aan onze donatoren, December 2017

Geachte donateur,

Kerst en nieuwjaar zijn dagen waarop je terugblikt. Ons bracht 2017 veel werk, enkele opmerkelijke successen en met het overlijden van medestichtster Hilde Tas ook droefenis.
Vele sympathisanten betuigden via Volk in Nood hun medeleven, de familie van Hilde en wijzelf danken u allen oprecht daarvoor. Het credo van Volk in Nood – Vlaamse ontwikkelingssamenwerking en vrijwilligerswerk – credo dat Hilde mede uitzette blijven we onverkort trouw.


Sri Lanka

Goede ontwikkelingssamenwerking leert noodlijdenden zelfhulp. Uiteindelijk moet de lokale partner op eigen benen leren staan. Onze werking in Sri Lanka is daarop gericht. Een meisje uit een arm gezin heeft in Lanka geen mooie toekomst. Vaak wordt zo’n plattelandskind jong uitgehuwelijkt of moet het aan de slag als loonslaafje in een ongezonde textielfabriek. Geef dat meisje kans op studie en een diploma en het maakt zelf carrière, kiest met wie het huwt, gaat uit werken voor een menswaardig loon.

Precies dat doet Volk in Nood in Sri Lanka. 137 kinderen helpen we met een studiefonds op weg in het leven en tientallen jonge vrouwen haalden met steun uit Vlaanderen –met uw steun dus- een diploma. Ze werden bediende, boekhoudster, onderwijzeres, ja zelfs arts. Dat zijn blijvende resultaten. Temeer, heel wat van onze afgestudeerden zijn nu zelf actief in het studiefonds, geven er les Engels of pc, doen er aan kinderopvang voor de jongsten. Zelfhulp dus. De beste investering die je met ontwikkelingssamenwerking kan doen.

Niger

In Niger, ons tweede werkveld, zien we het verhaal van het rauwe overleven. Een kind op tien sterft er voor z’n vijfde levensjaar. Een kind op vijf is er chronisch ondervoed. Voor die onmenselijke toestand is slechts één verklaring: te snelle bevolkingsgroei. Nigerezen doen aan overlevingslandbouw. En de stijgende bevolking ver-hoogt de druk op het kwetsbare landbouwland. Dat land raakt uitgeput, ondanks hard labeur oogst de Nigerese boer slechts honger. Wie in Niger aan ontwikkelingssamenwerking doet kan niet anders dan familieplanning promoten.

Die familieplanning is het zwaartepunt van onze acties. In de regio Maradi gaven we 400 vrouwen uit evenzoveel dorpen een opleiding voortplantingsgezondheidszorg. Die vrouwen overtuigen hun dorpsgenotes van de noodzaak tot familieplanning met gebruik van contraceptiva, van pre- en postnataal consult en van bevallingen onder bege-leiding van medisch personeel. Meer dan 10.000 vrouwen gaven gevolg aan die oproep en worden nu begeleid via medische hulpposten. Volk in Nood en lokale partners bouwden ook een waterput in Guecheme en lanceerden een alfabetiseringscursus voor plattelandsvrouwen in Tibiri.

Vrijwilligersorganisatie

Volk in Nood is een vrijwilligersorganisatie. Niemand van ons ontvangt een loon. Daardoor beperken we de administratiekost tot 0,5%. Een donor die 100 Euro schenkt weet dus dat daarvan 99,5 € ook werkelijk naar noodlijdenden gaat. Wie van de “grote humanitaire organisaties” doet het ons na?
Maar zonder u kunnen onze vrijwilligers niets. Uw bijdrage, hoe bescheiden ook, redt mensenlevens in Afrika en laat kinderen studeren in Sri Lanka. Is er een betere manier om iets van uw kerst- en eindejaarsvreugde te delen met zij die niets hebben?

Volk in Nood wenst uw familie, vrienden en uzelf een vredevolle Kerst en een voorspoedig 2018!

Aalst, 1 december 2017

Agnes Borms & Jacqueline Eertmans

---

Brief aan onze donatoren, Augustus 2017

Geachte donateur,
Volk in Nood betreurt het overlijden van Hilde Tas, stichtend lid van onze humanitaire vereniging. Hilde inspi-reerde een hele generatie Vlaamse volksnationalisten, voor haar was ontwikkelingssamenwerking vanuit Vlaamse overtuiging vanzelfsprekend. De opvolging van Hilde is verzekerd, maar we zullen haar missen. Als compromisloos Vlaams Nationalist en humanitair. Als onvermoeibaar vrijwilligster en als goede vriend.

We geven u halfjaarlijks overzicht van de Volk in Nood projecten in Sri Lanka en Niger. Onze vrijwilligers laten uw gift ook in 2017 volop renderen. Met weinig middelen, en zonder enige bezoldiging realiseerden ze vaak het onmogelijke.

Sri Lanka: studiefonds en microbedrijfjes

Het studiefonds Vlaanderen Sri Lanka biedt nu aan 137 jongeren uit minder begoede plattelandsgezinnen onderwijs, buitenschoolse opvang en waar nodig medische ondersteuning en voedselhulp. Onze lokale partner breidde ook de computerlessen en lessen Engels in eigen beheer uit. Steeds meer studentes stromen door naar het beroepsleven of naar universitair onderwijs.
Het studiefonds ondersteunt vooral meisjes. Die zijn er zonder diploma het ergste aan toe. Of ze worden –vaak te jong- uitgehuwelijkt of ze kwijnen weg als onderbetaald loonslaafje in de landbouw of in een ongezonde textielfabriek. Laat zo’n kind een diploma behalen en het ontplooit zich tot een zelfbewuste vrouw, met een eerlijk betaalde baan en terechte hoop op een betere toekomst.
Onze jongstudentes begrijpen dat deze kans op studie ook verantwoordelijkheid meebrengt en een plicht tot dienstbaarheid aan de Sri Lankaanse gemeenschap. Zo organiseerden onze jongstudentes voedselhulp voor de ge-troffenen na overstromingen in mei laatst. Zo ook verzorgen oud studentes studiebegeleiding van jongeren of helpen ze met de administratie van de microbedrijfjes welke Volk in Nood financierde.
Die microbedrijven bleken een succesformule. Het studiefonds bood ouders een beroepsopleiding en gaf hen met een startlening een duwtje in de rug voor de oprichting van een klein familiaal bedrijf. Vijfentwintig gezinnen zetten die stap, alle ondernemingen bleken levensvatbaar en verhogen het karig gezinsinkomen tot een aanvaardbaar niveau. Deze bedrijfjes zijn vooral gericht op de toeristenmarkt . Zo zijn er oesterzwamkwekerijen met afzet in de kusthotels, een pottenbakkersatelier, een batikshop.
In voorbereiding: aanmaak van een humanitair label ter promotie van de producten van microbedrijfjes, ook voor de Vlaamse markt. Uitbreiding van het studiefonds met de kinderen van Tamilarbeiders uit een theeplantage regio Mattara.

Niger: alfabetisering, watervoorziening en familieplanning

In de regio Tibiri volgden 60 plattelandsvrouwen met succes onze alfabetiseringscursus. Slechts 15% van de Nigerese vrouwen kan lezen en schrijven en dat is zelfs naar Afrikaanse normen weinig. Meisjes uit arme gezinnen worden er al heel jong ingezet op het landbouwbedrijf en missen zo vaak schoolopleiding. Bovendien loopt het Nigerese onderwijs in het Frans, de taal van de vroegere kolonisator, wat de toegankelijkheid van scholing voor het overgrote deel van de bevolking danig verkleint. Vanzelfsprekend werden de alfabetiseringslessen van Volk in Nood en lokale partner in de streektaal gegeven, het Hausa. In voorbereiding: alfabetiseringscursus voor 100 plattelandsvrouwen in de regio Dakoro. Cursus gericht op vrouwen in voortplantingsleeftijd en gekoppeld aan promotie voortplantingsgezondheidszorg en familieplanning.

De Gemeente Guecheme beschikt middels hulp uit Vlaanderen sinds juli over een drinkwaternet. Voordien waren de dorpelingen er aangewezen op schaars en verontreinigd oppervlaktewater dat bovendien met vee diende gedeeld. Het waternet omvat een dertig meter diepe waterput, centraal gelegen watertoren en leidingen naar drie deelgemeenten. Inwoners van Guecheme leverden gratis handarbeid voor het door moeilijk terrein aan te leggen buizenstelsel. Dank zij deze infrastructuur hebben 5000 dorpelingen nu gezond drinkwater.
In voorbereiding: Volk in Nood laat onderzoeken of herbebossing van nabij Guecheme gelegen heuvels de grondwaterstand in de akkers omheen het dorp kan verbeteren. Zo zou het risico op misoogst en voed-selonveiligheid in de streek aanzienlijk verminderen.

Volk in Nood hecht veel belang aan het promoten van familieplanning in Niger. Heel wat problemen in dat land hebben te maken met te snelle stijging van de bevolking en de druk die zulks op het kwetsbare landbouwland ver-oorzaakt. Wat dan weer tot misoogst en ondervoeding leidt. Maar liefst 40% van de kinderen jonger dan vijf is er chronisch ondervoed en één kind op acht sterft voor z’n vijfde levensjaar. De Nigerese vrouw heeft gemiddeld 7 kinderen. Dat is te veel. Dit jaar geven Volk in Nood en lokale partner 400 vrouwen uit evenzoveel dorpen een cursus reproductieve gezondheidszorg en familieplanning. Deze vrijwilligsters zijn het die in hun dorpen pleiten voor familieplanning. Vorig jaar schakelden in onze werkgebieden meer dan 14000 vrouwen zo over op gebruik van voorbehoedsmiddelen. We zagen er het aantal pre- en post natale consulten en medisch begeleide bevallingen stijgen en we hopen deze resultaten in 2017 te herhalen. Dit jaar loopt het sensibiliseringsproject in de regio Maradi. We leggen extra nadruk op het voorkomen van huwelijken op te jonge leeftijd een probleem dat in de regio vrij frequent voorkomt.

Geachte donateur, de humanitaire activiteiten van Volk in Nood liggen op koers. De administratiekost zal ook dit jaar kleiner blijven dan 1%, wat dus betekent dat uw gift uitsluitend diegenen ten goede komt voor wie u ze bedoelde, moeders en kinderen in Afrika, studentes in Sri Lanka. Die lage administratiekost is het waarmerk van Volk in Nood en slechts mogelijk door de inzet van onze onbetaalde vrijwilligers. Onze projecten zelf leveren directe resultaten op het terrein en zo hoort het ook. Uw financiële bijdrage maakte dit alles mogelijk. Waarvoor – ook namens onze beneficianten in Sri Lanka en Niger - oprecht dank!

Volk in Nood,
Augustus 2017

Agnes Borms, Jaklien Eertmans

Eerbetoon aan Hilde Tas

Goede vrienden, Een mens sterft pas echt als ook de herinnering aan haar of hem verdwijnt. De herinnering aan een vriend vergemakkelijkt ons het afscheid. De dood lijkt er minder onherroepelijk door. De eenzaamheid minder absoluut. De plichten en het werk waar je nu alleen voor staat schijnen niet zo zwaar. Welke Hilde herinneren wij ons? Wie was zij die wij in de Vlaamse Beweging als vanzelfsprekend zagen? Hilde was eerst en voor alles de moeder van Koen, en de grootmoeder van Felicia en Julia. Aan jullie en aan Koen’s echtgenote Dèsirée ons oprecht bijleed. Steeds als we met Hilde praatten had ze het over jullie. En toen ze ziek was wonnen haar vermoeide ogen even dat lachende blauw telkens ze aan jullie dacht. Hilde was meer dan moeder. Ik neem u mee naar dat herenhuis in Aalst, naast het park, waar Hilde zo lang woonde. Aanbellen hoefde toen niet. Want in dat huis was ook de werkplaats van het Taal Aktie Komitee. Wie kwam werken had een sleutel. Drukke dagen voor TAK toen, de Vlaamse Beweging radicaliseerde en verjongde na elke Voerwandeling. In de woonkamer, naast de schouw een koperplaat. Een erfstuk van Hilde’s ouders. De zwarte opdruk heeft z’n beste tijd gehad. Maar het hoofd van Daens herken je zo. “Slaaf noch bedelaar mag de arbeider zijn, hij moet een vrij en welvarend man wezen.” Die woorden die in Aalst met zo veel overtuiging van de preekstoel rolden in het gezicht van de plaatselijke fabrieksbazen. Woorden waaraan een generatie arbeiders zich optrok, weg uit de goorste miserie. Zoals zo vele Vlaamsgezinde Aalstenaars kwam Hilde uit een Daensistische familie. En daarom was Vlaamse strijd voor haar sociale strijd. Daaraan bleef ze steeds trouw. Zij zette zich in voor de Vlaamse ontwikkelingssamenwerking van Volk in Nood met eenzelfde vanzelfsprekendheid als ze kookte op VNJ-kamp of betoogde met TAK. Op de schouwmantel in diezelfde woonkamer waar Daens binnenkijkt staat nog iets waarmee we ons Hilde herinneren. Een klein houten namaak-radiootje waar je steungeld in kan stoppen. Gemaakt in het kamp van Lokeren. Dat interneringskamp waar haar vader de belgische gastvrijheid genoot. Want Vlaamsgezind. En dat was fout. Na de bevrijding. Hilde was een kind van de repressie. Ze ging met haar moeder van Aalst naar Lokeren met eten voor vader. Want de gevangenen in Lokeren aten node het gras van de wandeling kaal. Hilde herinnerde zich nog hoe ze zich als kleuter achter moeders rokken verborg aan de poort van het kamp. Bang als ze was voor de scheldende patriotten die er hun vaderlandsliefde uitgilden tegen elkeen die familie kwam bezoeken. Het verklaarde haar compromisloos misprijzen voor belgië. Een sentiment dat ze deelde en deelt met haar Vlaamse vrienden in het Aalsterse. Niks mis mee. Integendeel. Die grote tafel in de woonkamer van Hilde. In Aalst. In dat herenhuis. Vaak zaten we daar met tien en meer rond. Het had iets chaotisch, iets revolutionairs. Aan die tafel werd de Taktivist gelay-out, werden spandoeken gemaakt, werd een amnestiefakkeltocht voorbereid, of een VNJ-kamp of een hulpkonvooi naar Kroatië. Er was altijd wel wat om handen in het huis van Hilde. Boven zaten de materiaaldienst van het VNJ en het secretariaat van Volk in Nood. Broederlijk naast dat van TAK. In de kelder stond de stencilmachine en her en der hingen spandoeken en affiches te drogen. En overal hielp Hilde. Belangeloos. Gratis. Zitpenningen zijn niet het ding van de Vlaamse Beweging. Wellicht is dat onze meest dierbare herinnering aan Hilde, die bereidheid om –steeds maar weer- te werken voor de goede zaak. De Vlaamse zaak. “Ik dien” heette dat vroeger. Daar wordt nu wat smalend over gedaan. “Als het niet opbrengt is het niet ernstig”. Zulk materialisme, dat was Hilde vreemd. Zij behoorde tot de traditionele Vlaamse Beweging. Dienst aan het volk was voor haar plicht. Solidariteit met het volk een noodzaak. Je kan maar wensen dat wat van die eenvoudige Vlaamse militantenethiek afstraalt op onze politici. Hoop doet leven. Ging Hilde tevreden heen van deze wereld? Ik denk dat ze ons verliet in het besef dat het werk niet af was. Vlaanderen is niet vrij. En dat vrije Vlaanderen, daar heeft Hilde haar hele leven lang voor geijverd. En er een generatie Aalstenaars toe geïnspireerd. Wie Hilde in waarheid wil eren zal handelen naar dat Vlaamse strijdlied. “Als gij morgen valt, ik blijf trouw, en ik vecht voor twee.” Hilde, het was een eer met u het Vlaamse volk te mogen dienen. Maak je geen zorgen. Je leven was ook voor Vlaanderen zinvol. Weldra wordt Vlaanderen een vrije natie. Wij maken het werk af. De verrotte belgische structuur houdt het heus geen generatie meer uit. Voor elkeen op deze herdenking, een spoedig tot ziens. Voor jou, Hilde, een vaarwel. En nog eenmaal, samen met jou: belgië barst en leve de Vlaamse Republiek! 26 juni 2017, Dries Muylaert.

---

Hilde Tas

Volk in Nood meldt met droefheid het overlijden van Hilde Tas, stichtend lid en bestuurslid van onze vereniging. Ons oprecht bijleed aan haar zoon Koen, zijn echtgenote Dèsirée en kinderen Felicia en Julia. Hilde was een bezielend medewerkster van Volk in Nood. Wij zullen haar missen. Als onvoorwaardelijk Vlaamsnationalist, als humanitair en als vriendin met wie we lief en leed deelden. De familie organiseert een herdenkingsplechtigheid te Tienen, zaal De Brug, Oude Vestenstraat 6 op dinsdag 27 juni om 19:00. Je kan Hilde ook een laatste groet brengen op maandag 26 juni van 18:00 tot 20:00 in het uitvaartcentrum Rummens, Aarschotsesteenweg 50-60 te Tienen. Vaarwel, Hilde. Het was mooi en eervol met jou te strijden voor een vrij Vlaanderen en een betere wereld. Agnes Borms, Dries Muylaert, Hans Van Mulders, Volk in Nood vzw Rouwadres : Volk in Nood vzw Heidebosstraat 34 9310 Aalst Tweeten Tienen, Aalst, 21 juni 2017

---